Im mniej siedzę w domu, tym więcej się dzieje. Nie jestem w stanie zapanować nad niczym. Nigdy nie wiem co przyniesie jutro. Wczoraj 24 km rowerem, 8 km z buta. Bo mnie coś ostatnio gna. P.S. Znalazłem zaginioną fotografię, myślałem, że utraciłem ją bezpowrotnie. Kadr z jajkami ostrygojadów (Haematopus ostralegus) ukrytymi pośród kamieni w rozlewisku polodowcowych potoków. Kto dłużej wytrzyma bez telewizora hę? A taki konkurs bez nagród…
Read More
Różnica w temperaturze pomiędzy północą Islandii a jej południowymi krańcami, jest kolosalna. Gdy południe jest skąpane w promieniach słońca, mieszkańcy Husavik walczą ze śnieżycą. Wybrałem się niedaleko, do Vopnafjörður. Niewielka miejscowość położona na skalistym półwyspie. Jest tu zimno, jedyne rośliny to porosty i niewielkie kępki mchów. Silny wiatr niesie ze sobą pył i drobne kamienie. Rybacka wioska pełna uśpionych kutrów, nikogo na ulicach, jakby opustoszało. Północ jest surowa, pełna bezkresnych pustkowi, ostrych skał burzących spokój Oceanu. Jednak czasem są takie chwile, ale tylko chwile gdy nie ma wiatru. Moment wytchnienia, czas na kawę, lekturę mapy gdy bateria w GPS-ie wysiądzie. Na długim czasie ekspozycji uspokajam wody Arktyki. Statyw i jakieś 15 sekund naświetlania. Uwielbiam takie burzowe chmury, ciężkie niebo i tą dramaturgię. Tak jakby miał nastąpić nagle jakiś kataklizm. Tu w okolicach Vopnafjörður jak i wielu miejscach na Islandii, można poczuć się jak odkrywca nieznanego lądu. Nie ma aut, nie ma ludzi, tylko słychać wiatr i od czasu do czasu krzyczące morskie ptaki. Warto się wybrać w te okolice, choć co ciekawe droga główna Ring Road w tej okolicy nie ma za dużo asfaltu 😉 A może tak bardziej na północ? Na biegun?
Read More
Dziś zapchali mi konto na Deviantart komentarzami pod wyróżnioną rano pracą Þakgil . I wszyscy teraz chcą na Islandię. Fotografia dnia Daily Deviations. Sprawca zamieszania Ja2ger Miejsce na fotografii to tajemnicza dolina Þakgil tuż u podnóża lodowca Mýrdalsjökull. Wspaniałe widoki na żwirowiska powulkaniczne, ogromne głazy niesione przez lodowiec, soczysto zielone porosty i mchy. Droga piaszczysta, czarna pełna pyłu i niewielkich rozpadających się mostków. Dolina Þakgil urzeka ciszą przerywana tylko trzaskami pękających brył lodu języka lodowca. Co ciekawe, fotografia z ręki na 18mm, aparat D80, na obiektywie filtr połówkowy Cokin. W postprocesie obróbka RAW w Lightroomie, dalej w PS kontrast i wyostrzanie. Generalnie praktycznie bez większej obróbki. Zaskoczony jestem wyróżnieniem i setkami komentarzy pod tą fotografią. Dzięki Ja2ger za zwrócenie uwagi na moją pracę 😉
Read More
Ostanie komentarze